بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم

همه تن چشم شدم خیره بدنبال تو گشتم

شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم

شدم آن عاشق دیوانه که بودم

.

.

‌‌.

.

با توگفتم حدر از عشق ندانم

سفر از پیش تو هرگز نتوانم، نتوانم

‌